Miami - dom, ale ciągle zdarza mi się czuć jak na wakacjach!

I to jest właśnie jeden z uroków Miami. Dzięki temu udaje mi się poznać tu mnóstwo Au Pair, które przejeżdżają tutaj na wakacje. Ten weekend spędziłam czas w Miami trochę jak turystka bo odwiedziła mnie Gatta z New Hempshire. Poznałam Ją w NY i to właśnie między innymi z Nią spędziłam mój weekend w Nowym Jorku ostatnio będąc tam. Obie dostałyśmy super prezent urodzinowy! 
Ten weekend był wyjątkowo  pełen turystów a to podobno dlatego, że w niektórych częściach USA już zaczęła się przerwa wiosenna... Wszyscy oczywiście przyjeżdżając do Miami idą na plaże, albo na zakupy a my nieeee :)) No dobra, o plażę udało nam się zahaczyć w ostatniej chwili i oczywiście się spaliłyśmy. Pogoda na szczęście dopisała. Było wyjątkowo gorąco, zupełnie nie zimowa pogoda, nawet jak na Miami. Teraz spowrotem ziąb i deszcz. Serio Agata, pogoda specjalnie dla Ciebie była ładna. Możesz jeszcze raz przyjechać? ;) Pliis :P

Z Gattą

Na początek wybrałyśmy się do Muzeum Sztuki Współczesnej (Museum of Conteporary Art - http://mocanomi.org/) Wystawa był super, głównie powiązana z wodą, przemijaniem, cierpieniem i innymi uczuciami. Była zrobiona w formie krótkich filmików. My jako znawcy sztuki, starałyśmy się interpretować dzieła ;)

Było tam dosyć ciemno...

Stamtąd pojechałyśmy do Wynwood Art District. Dowiedziałam się o tym miejscu przypadkiem jadąc z małym Maxem do indoor playground, który właśnie tam się znajduje. Wynwood to miejsce z mnóstwem galerii artystycznych i pięknych malowideł, obrazów,  graffiti czy jak to jeszcze nazwać na ścianach budynków tych właśnie galerii. Oto małe próbki z tego co widzałysmy:

Podobno jest tam ponad 70 galerii!
Zastanawiałam się co jeszcze Agata chciała by zobaczyć... coś bardzo Miami a raczej Floryda. Pomyślałam Everglades National Park, o którym już kiedyś pisałam. No i znowu widziałam mokradła i krokodyle :)

Bagna Everglades

Głodny przewodnik... (patrz niżej)

Przewodnik w bagnie! 

Przewodnik ze swoim śniadaniem...

Bleeee

Pokaz, na którym w pewnym momencie serio się przestraszyłam kiedy krokodyl szedł w kierunku pana a on był odwrócony plecami zajęty czymś innym...

Śliczna papużka :))

Ten wzrok.... 

Tego samego dnia wybrałyśmy się do miejsca, które jest raczej mało turystyczne i pewno mało kto i nim słyszał. Ja sama też dopiero od Agaty się dowiedziałam. Anciet Spanish Monastery, czyli klasztor, który kawałek po kawałku został tu przywieziony z Hiszpanii. (http://www.spanishmonastery.com/#!photo_gallery/c16tz) Właściwie to spodziewałyśmy się czegoś większego, ale za to okolica była bardzo spokojna, zupełna odwrotność od tego co mam tu w Miami Beach. Tam często ludzie urządzają sobie śluby.

Na koniec zostawiłyśmy sobie to co każdy turysta by zrobił tutaj przyjeżdżając z zimniejszego klimatu - oczywiście plaża! Ja znając upały taka w Miami i nie doświadczona w opalaniu zupełnie nie przejęłam się słońcem, które wyglądało zza chmur  i oczywiście się lekko spaliłam jaka prawdziwa turystka. Przyglądałam się ludziom na ulicach i zobaczyłam mnóstwo ludzi spalonych na raka. Wiadomo, że to turyści, ale ja?! To jest tak, że kiedy się tu mieszka to opalanie się i codzienne przebywanie na plaży tak nie kręci. Opalałam się tutaj w sumie kilka razy. Wolę raczej być w wodzie, ale teraz trochę za chłodna. Pewnie i tak cieplejsza niż w Bałtyku latem, ale florydzkie słońce mnie rozpieściło ;))

Budka ratownika przy piątek ulicy, Miami Beach

Na szczęście moi hości nie mieli nic przeciwko żebym razem z Gattą odebrała małego ze szkoły. Potem we trójkę wybraliśmy się na przejażdżkę rowerową wzdłuż oceanu i Ocean Drive.

Ptasi fitness

Z Maxiem 

Cały weekend uważam za bardzo udany, ale oczywiście na koniec musiałyśmy się trochę postresować. Hości kazali przywieźć malucha do nich do pracy i odwieźć koleżankę na lotnisko. ja oczywiście, pierwszy raz w mojej karierze kierowcy pomyliłam zjazdy i w panice szukałam drogi do szpitala. Na dodatek mój telefon zaczął szwankować, ale ostatecznie dotarłyśmy i zostawiłyśmy Maxa z rodzicami. Potem droga na lotnisko nie była już skomplikowana, ale kilka minut po tym jak zostawiłam Agatę na lotnisku i kierowałam się do domu już na autostradzie Agata zadzwoniła, że zostawiła torebkę w samochodzie! Ehhh jak to ja, znowu spanikowałam ;) Telefon prawie padał no to wzięłam pierwszy możliwy zjazd i to było akurat w pobliżu wypożyczalni samochodów. Tam zatrzymałam się na chwilkę i wpisałam adres lotniska.Tak mnie pokierowała pani nawigacja, że wjechałam do wypożyczalni samochodów, a właściwie to do miejsca gdzie się oddaje te samochody i załapałam się na darmowy prysznic ;) Na szczęście znalazłam wyjazd stamtąd i łatwo trafiłam spowrotem na lotnisko! Całe szczęście Agata nie zostawiła telefonu w torebce bo wtedy pewnie dopiero w domu zorientowałabym się, że ona nie ma dokumentów i siedzi na lotnisku... Nie wiem. Masakra. Dobrze, że skończyło się tak :)
Nasz wakacjowy weekend uważam jednak za udany. A Ty Agata? XOXO

Italy again! ...czyli podróżowanie w trakcie drugiego roku

Hostka oświadczyła mi, że czerwcu lecimy znowu do Włoch na 3 tygodnie. Wygląda na to, że tym razem nie będę pracowała jak ciężko jak rok temu, taką mam przynajmniej nadzieję. Będę musiała oczywiście aplikować o wizę bo moja właśnie wygasa za kilka dni! Dzięki temu dostanę tydzień wolnego na podróż do Polski plus bilet za free ;)

Dzwoniłam właśnie do biura CC i pani wydawała się niezbyt zorientowana sprawą, ale sprawdzała kilka razy wszystkie informacje. Czasem wydaje mi się, że ja jako au pair bardziej orientuje się w tych wszystkich sprawach niż ludzie z biura...

Ostatecznie powiedziała, że mogę podróżować, tylko muszę aplikować o wizę. Żadna nowość dla mnie... Będę potrzebowała oczywiście druk DS i list z mojego konta au pair jako dowód, że jestem w programie. Kobieta powiedziała, że nie powinni odmówić mi wizy, ale raczej przekonana o tym co mówi, nie była.

Zobaczymy jak się to wszystko ułoży. Ostatecznie przyjadę na wizie turystycznej ;)

To już niedługo bo czas biegnie jak szalony!

W moim magicznym domku...

Po pierwsze zanim przejdę do tematu chciałam przeprosić osoby, które pisały do mnie maila na facebooku. Dawno zapomniałam, że jest tam dodatkowa skrzynka zwana "others". Wczoraj mnie olśniło więc ją sprawdziłam. To tak na przyszłość, żebyście mieli świadomość, że wiadomości od osób, którzy są poza gronem znajomych dostają się właśnie do tej skrzynki i pan facebook nie za bardzo o nich informuje. Sami widzicie to nie moja zła wola ;)

A teraz postanowiłam pokazać Wam miejsce, które stało się domem, tymczasowym, ale lepiej to niż wcale ;) Po tych wszystkich przeprowadzkach ciężko było gdziekolwiek czuć się jak u siebie. To nie tylko dotyczyło mnie, ale i mojej host rodziny. Dopiero tutaj udało się to osiągnąć, z pewnością dlatego, że mieszkamy tu najdłużej. Nie wiem, czy dobrze, czy nie dobrze, ale prawdopodobnie niedługo znowu się przeprowadzamy.

Jak wyglądają mieszkania w Miami Beach? Jak je sobie wyobrażacie? Może tak?

Jasne, z widokiem na ocean? Prawdopodobnie są i takie, ale nasz się troszeczkę różni... Po pierwsze nie mamy widoku na ocean, chociaż do niego mamy 10 minut pieszo. Biały całe szczęście nie jest bo długi i tak by taki nie został, znając Maxa ;) Jedynym minusem jest to, że mieszkamy na pierwszym piętrze. Ja wcale nie narzekam! ;)

Mój pokój jest całkiem spory, na szczęście na tyle, że mogę kręcić w nim hula ;) do parku przestałam z nim chodzić odkąd dziwni ludzie zaczęli do mnie przychodzić i podziwiać jak tak długo można kręcić hila :P No spokoju nie dają!

Mój najlepszy przyjaciel - moje łóżko! 

Tukan na telewizorze przywieziony z Rio

Moje kochane! Bombelek i Bobas :* 

Pocztówki nad biurkiem :)

Na ostatnim zdjęciu to widok z mojego okna, na drugi budynek, palmy i taras prowadzący na basen, przez który w ciągu dnia przechodzi mnóstwo ludzi. Bardzo prywatnie, prawda? Ja jednak wole mieszkać gdzieś wysoko ;)

W domu mamy jednego gada, o którym już gdzieś kiedyś wspominałam. Śmierdzi niemiłosiernie odkąd filtr do wody się popsuł, a nowy nie działa jak trzeba. Maxowi nie przeszkadza a to właśnie w jego pokoju stoi akwarium ;)

Mr. Turtle

Kiedy jestem sama w domu zawsze słyszę gadające zabawki mojego malucha... Nie, nie słyszę głosów.

 

Namiot rozbity w pokoju pełnym zabawek, mnie nie pytajcie...

... i ja próbująca ogarnąć ten haos ;)

I więcej zabawek na balkonie...

Widok z balkonu. Gdzieś tam basen.

Jak widzicie miejsce całkiem przyjemne do mieszkania a biorąc jeszcze pod uwagę tą pogodę za oknem to już całkiem :)

Serducha, serducha a to dzień epileptyka...

...Czyli Walentynki. Obchodzę je jak zwykle.... czyli NIE obchodzę ;) W tym roku jednak byłam poniekąd zmuszona do brania udziału w przygotowaniach do Valentine's Party w Maxa szkole. Nauczycielka zachęcała do przygotowania kartek walentynkowych dla dzieciaków z klasy a ja jako osoba lubiąca sobie komplikować życie, zamiast kupić kartki, postanowiłam je zrobić, mimo, że moje zdolności artystyczne nie są zbytnio rozwinięte :P Ale, ale tak się złożyło, że mam przepis na serduszkowe origami. Tak więc siedziałam pół dnia i robiłam.... O tak to wygląda ----->

Może komuś się przyda jak to się robi ;)

1. Zrób kwadrat z papieru
2. Zegnij na pół
3. Zegnij na pół drugie boki

4. Zegnij jeden brzeg do połowy

5. Odwróć na drugą stronę
6. Zagnij rogi do środka

7. Odwróć na drugą stronę
8. Zagnij róg do zgjęcia na dolnej krawędzi

9. Obróć na drugą stronę
10. Podnieś zakładki
11. Zagnij je na płasko

12. Zagnij rogi do dołu

13. Zagnij rogi do środka

Gotowe!

Powodzenia! ;)

Ja już dostałam buzi od mojego 4.5 letniego boyfrienda na Walentynki :D

Dla nie lubiących tego święta coś na poprawienie humoru. Z serii znalezione w internecie :)

Dziękuję mamo za robienie mi jedzenia cobym nie umarł :D

No to Happy Valentine's Day! ;) :*

P.S. A Wy jak obchodzicie ten dzień z dzieciakami?